Πόσες φορές έχει αναρωτηθεί και εσύ “Τι μου γίνεται? Είναι κάποιοι περίοδοι στη ζωή μας που μοιάζουν να έχει χάσει τον έλεγχο. Κάπως έτσι είμαι και εγώ το τελευταίο διάστημα. Σήμερα, σε αυτό το κείμενο δεν έχω να σου μάθω κάτι ούτε να σου μιλήσω για κάτι που είδα. Θέλω απλά να μοιραστώ μαζί σου αυτό το χάος που επικρατεί στο κεφάλι μου τελευταία σαν να είσαι ένας φίλος εδώ δίπλα μου πίνοντας καφέ και τρώγοντας pancakes ένα Σάββατο απόγευμα μετά από μια κουραστική εβδομάδα ας μάθουμε τελικά λοιπόν…
Τι μου γίνεται ακριβώς?
Αυτό που γίνεται λοιπόν είναι πως έχω χάσει τα κατσίκια.. αλλά και το ενδιαφέρον μου. Όχι για κάτι συγκεκριμένο αλλά γενικά, όχι δεν έχω ούτε μελαγχολία, ούτε ιδιαίτερο άγχος για καταστάσεις. Όμως έχω χάσει τον ενθουσιασμό μου για πολλά σαν να έχω φτάσει σε ένα τέλμα και έχω ανάγκη από νέα πράγματα να εξιτάρουν το μυαλό μου. Η 9 το 5 εργασία μου είναι στο μυαλό μου από την ώρα που ξυπνάω μέχρι την ώρα που κοιμάμαι και πάλι δεν είμαι όσο παραγωγική θα έπρεπε και η εξέλιξη μου έχει μείνει στάσιμη και αυτό είναι ένα θέμα. Ο τελευταίος μήνας ήταν σίγουρα μια απογοήτευση σχετικά.. ας μην σταθούμε όμως μόνο εκεί.
Γενικώς τελευταία αισθάνομαι πως έχω χάσει τη σειρά μου και αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα, τουλάχιστον για εμένα. Μου αρέσει να έχω τη ζωή μου σε τάξη και πρόγραμμα, φυσικά και οι ευχάριστες εκπλήξεις πάντα επιτρέπονται , όταν όμως βγαίνω από το πρόγραμμα και χάνω τον έλεγχο γίνονται τα πάνω κάτω. Η ισορροπία είναι κάτι αναγκαίο στη καθημερινότητα μας καθώς όπως έχουμε πει πολλές φορές ο χρόνος μας είναι ένα πολύτιμο αγαθό και πρέπει να τον διαχειριζόμαστε σωστά. Συνήθως λοιπόν καταλήγω να αναρωτιέμαι “Τι μου γίνεται?” όταν αυτή η ισορροπία στην καθημερινότητα μου χάνετε.
Σίγουρα όλα αυτά δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα στην υγεία μου και θα έπρεπε να ήμουν ευγνώμων, όμως είναι απαραίτητο να φροντίζουμε και τη ψυχική μας υγεία. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε αυτό , όπως άκουσα και μια συζήτηση ενώ περίμενα το λεωφορείο μέσα στη τρέλα της καθημερινότητας πολλά “ψιλό” πράγματα τα προσπερνάμε και τα ρίχνουμε κάτω από το χαλί. Θα έρθει όμως εκείνη η στιγμή που το χαλί δεν θα χωράει άλλο και όλα θα βγούνε στην επιφάνεια, εκείνη τη στιγμή δεν θα αναρωτηθείς απλά τι σου γίνεται.. θα είναι πολύ πιο δύσκολο.
Όσο πιο γρήγορα λοιπόν καταλάβεις ότι κάτι δεν πάει καλά τόσο το καλύτερο γιατί εκείνη τη στιγμή, όσο τρομακτικό και αν ακούγεται, έχεις το δικαίωμα και πρέπει να πάρεις τη κατάσταση στα χέρια σου. Ψάξε τις πιθανές λύσεις, πάρε μια απόφαση και ξεκίνα..step by step ( ας είναι και baby steps) , γιατί το νόημα και ουσία δεν είναι να συνεχίσεις να αναρωτιέσαι “Τι μου γίνεται ?” αλλά να το καταλάβεις και να πάρεις τα “μέτρα” σου.
Εσύ το έχεις νιώσει ποτέ? Σε τι στάδιο βρίσκεσαι? Θα χαρώ να το συζητήσουμε στα σχόλια!
